οφλοί

ὀφλοὶ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «ὀφειλέται, ὀφειλαί».

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < από το θ. ὀφλ- τού αορ. β' ὦφλον τού ρ. ὀφείλω*].